Guzki krwawnicze, potocznie zwane również żylakami odbytu lub hemoroidami, występują w ludzkim organizmie jako prawidłowy element naszego ciała. Hemoroidy to nic innego jak struktury anatomiczne widoczne w postaci połączeń między tętnicami i żyłami. W tkance naczynka sąsiadują z włóknami mięśniowo-włóknistymi. Dochodzi do powstania masywnego skupienia włókien i pojawienia się guzków podśluzówkowo w kanale odbytu. Hemoroidy na skutek różnych czynników mogą dawać dolegliwości bólowe, krwawienie a także ich wypadanie poza odbyt.
Czym są guzki krwawnicze – hemoroidy?
Guzki krwawnicze ze względu na swoje znaczne ukrwienie w naczyniach mogą rosnąć, a tym samym być przyczyną uszczelnienia kanału odbytu. Guzki mogą być też niejednoznacznie odbierane, a ich objawy mylące. Do najczęstszych chorób zalicza się krwawienie, niekiedy ból przy powstaniu nowych guzków oraz pieczenie i świąd w odbycie, a także samo wypadanie guzków krwawniczych.
Najpopularniejsze czynniki decydujące o pojawieniu się choroby hemoroidalnej:
- nieprawidłowa praca jelit (biegunki oraz zaparcia)
- trudności w opróżnianiu się
- ciąża i sam poród
- miejscowe przyjmowanie leków np. w postaci czopków
- pozostałe czynniki (zaliczyć tu można głównie siedzący tryb życia, miesiączkę, siedzący tryb życia, alkohol i niektóre przyprawy oraz sporty wymagające siedzenia np. jazda na rowerze).
Stopnie zaawansowania choroby hemoroidalnej
Długotrwałe pojawienie się guzków sprzyja wystąpieniu stanów patologicznych. Na podstawie badań klinicznych można wyróżnić kilka stopni zaawansowania choroby:
Stopień 1
Hemoroidy są dostrzegalne z wykorzystaniem wziernika oraz może pojawiać się dyskomfort i nieznaczne krwawienie. Hemoroidy mogą oddziaływać na nacisk.
Stopień 2
Nacisk na hemoroidy powoduje ich wypadanie na brzeg, a ustąpienie nacisku sprawia, że wracają na pierwotne miejsce. Pojawia się świąd i śluzowo-krwista maź.
Stopień 3
Zabrudzenie bielizny. Hemoroidy wypadają w momencie pojawienia się nacisku.
Stopień 4
Dochodzi do obrzęku i hemoroidy na skutek zakrzepicy nie mogą być odprowadzone.
Leczenie hemoroidów
W leczeniu choroby hemoroidalnej po wcześniejszym wyzbyciu się przyczyn pierwotnych jak np. siedzący tryb życia czy zła diety i jednoczesnej likwidacji objawów (trudności za zachowaniem higieny osobistej, krwawienie, świąd czy ból) można zastosować leczenie:
- Preparaty p/zapalne, p/świądowe, p/bólowe
- Leczenie chirurgiczne
Więcej informacji na podstronie: Leczenie żylaków odbytu – usuwanie hemoroidów
Zakrzepica splotu okołoodbytniczego
Zewnętrzny przyodbytowy splot żylny mieści się pod skórą na brzegu odbytu i w warunkach normalnych jest on niedostrzegalny lub ledwie widoczny. W wyniku zmian patologicznych następuje pojawienie się zakrzepicy.
Pierwszym zauważalnym objawem wystąpienia zakrzepicy splotu okołoodbytniczego jest pojawienie się silnego, dokuczliwego bólu oraz sinofioletowego guzka przy brzegu zewnętrznego zwieracza. Ból jest stały i nasila się w momencie nacisku na guzek. Początkowe objawy mogą sugerować inną chorobę np. związaną z wysiłkiem, zaparciami czy siedzeniem przez dłuższy czas nieruchomo w jednej pozycji. Ból może być intensywny przez 2 do 3 dni i później łagodnieć i ostatecznie ustąpić
Wyeliminowanie zakrzepicy polega na dokonaniu nacięcia guzka. Po wcześniejszym znieczuleniu miejscowym guzek jest nacinany, tak by udostępnić drogę dla skrzepu wywołującego ból. Ulga jest natychmiastowa, a najlepsze efekty zabiegu są widoczne w momencie pojawienia się skrzepu do 72 godzin.
Szczelina odbytu – Opis choroby
Szczelina odbytu jest podłużnym owrzodzeniem mającym miejsce najczęściej w linii grzebieniastej do skórno-odbytowej. Często ma charakter pęknięcia lub rozerwania, lecz stosunkowo płytkiego. W znacznej większości przypadków, bo w około 90 % jest zlokalizowana na spoidle tylnym. Znacznie rzadziej na spoidle przednim czy bocznych rejonach. Przyczyną powstania choroby jest wzrost ciśnienia spoczynkowego kanału odbytu i długotrwałe silne napięcie zwieracza wewnętrznego.
Do przyczyn powstania szczeliny odbytu zalicza się w większości przypadków mechaniczny wpływ na błonę śluzową kanału odbytu np. w wyniku pojawienia się zaparć czy biegunek.
Wyróżniamy dwa etapy szczeliny odbytu:
- Ostra szczelina odbytu – jest wynikiem niedawnego uszkodzenia anodermy, czyli tkanki nabłonkowej pokrywającej kanał odbytu.
- Przewlekła, czyli tzw. stara szczelina odbytu – jest efektem nieleczonego lub niedostatecznie wygojonego w ciągu 6 tygodni od pojawienia się objawów, ubytku błony śluzowej w kanale odbytu,
Prawidłowe leczenie rozpoczyna się od przeprowadzenia wywiadu. Do objawów szczeliny odbytu zaliczyć można znaczny ból w kanale odbytu tuż po wypróżnieniu i trwający nawet do kilku godzin. Inne objawy to m.in. wystąpienie intensywnej krwi na stolcu lub papierze toaletowym, a także świąd i wydzielina z odbytu.
Ze względu na bardzo silnie odczuwany ból nie zawsze jest możliwe przeprowadzenie pełnego badania rozpoznawczego. Ostateczne postawienie końcowej diagnozy wymagania przeprowadzenia badań proktologicznych i anoskopii. Dopiero po złagodzeniu objawów możliwe jest bezbolesne przeprowadzenie badań.
Leczenie szczeliny odbytu
Leczenie zachowawcze polega na dokładnym wyleczeniu szczeliny. Gdy gojenie nie przebiega poprawnie jak w przypadku przewlekłych przypadków, konieczne jest zastosowanie toksyny botulinowej. Toksyna jako silny inhibitorem rozluźnia zakończenia nerwowe oraz powoduje zmniejszenie napięcia zwieracza wewnętrznego odbytu. Jest stosowana jako podstawowy środek do leczenia szczeliny odbytu. Pełna regeneracja występuje u około 90% przypadków, a trwałe gojenie trwa do 2 miesięcy od rozpoczęcia terapii toksyną botulinową.
Fałdy okołoodbytnicze
Fałdy okołoodbytnicze określa się także fałdami brzeżnymi. Nie mówi się tu o nich jako o typowej chorobie, lecz ich nadwyrężenie znacząco wpływa na jakość oraz komfort życia na co dzień. Fałdy znajdują się na zewnętrznych brzegach kanału odbytu. W tym rejonie skóra jest wyjątkowo luźna oraz podatna na rozciąganie. Sieć naczyń krwionośnych tzw. splotów okołoodbytniczych (żył) w wyniku naruszenia krzepnie i powoduje powstanie fałd okołoodbytniczych. Zakrzep narusza skórę, która się rozciąga, a następnie gdy nie znajduje ujścia – wybrzusza się. Wokół odbytu pojawiają się meszki skórne.
Usunięcie mieszków przy znieczuleniu miejscowym i wykorzystaniu elektrokoagulacji powoduje wyleczenie. Niekiedy ubytek po zabiegu jest na tyle duży, że konieczne jest zastosowanie szwów. Ich zdjęcie następuje po prawie dziesięciu dniach.