Łysienie androgenowe mężczyzn
Mężczyźni są liczną grupą pacjentów, która zgłasza się z problemem łysienia androgenowego – typu męskiego, do gabinetów medycyny estetycznej. Nasilenie objawów androgenizacji jest uzależnione od wewnątrzkomórkowego receptora androgenowego w komórkach mieszków włosowych oraz metabolizmu testosteronu. Ogólnie rzecz ujmując, większość mężczyzn posiada preferencje w kierunku łysienia typu męskiego, a przyczyną tego problemu jest zależność rodzinna czyli dziedziczenie łysienia. Szczególnie dotyczy to mieszków włosowych okolic kątów skroniowo- czołowych skóry owłosionej głowy ( zakola).
Klasyczne metody leczenia łysienia obejmują terapie miejscową jak i ogólną.
Leczenie : Efekt terapeutyczny uzyskiwany jest po pewnym czasie, to w pierwszej fazie terapii zasadne wydaje się wprowadzenie preparatu bogatego w istotne dla wzrostu i metabolizmu włosa składniki. Stosowanie takich preparatów przez cały okres terapii wzmacnia jej jakość i minimalizuje działania niepożądane.
Łysienie androgenowe kobiet
U kobiet łysienie androgenów jest mniej powszechne. Niewielką rolę u nich odgrywa metabolizm testosteronu, ale degeneracja mieszka włosowego jest taka sama. Włosy kobiet stają się cienkie, krótkie i słabiej wybarwione. W okresie przedmenopauzalnym proces obejmuje okolice wierzchołka głowy, ale także dalsze obszary, dając obraz rozległego przerzedzenia.
Leczenie łysienia u kobiet: Stosuje się minoksydyl w terapii miejscowej oraz ogólnej – antyandrogeny, również wiele metod wspierających, takich jak właściwa suplementacja odpowiednim preparatem.
Po wielu badaniach stwierdzono, że łysienie androgenowe jest związane z takimi chorobami jak: insulinooporność, hiperlipidemia i otyłość. Choroby te są przykładem negatywnych zmian cywilizacyjnych, a ich zaostrzenie bywa związane z nieodpowiednią podażą witamin i materiałów. Żeńskie łysienie androgenowe obserwujemy w takich stanach jak przetrwały zespół adrenarche czy jako łysienie mimowolne. Przetrwały zespół adrenarche (łojotok, trądzik, hirsutyzm i łysienie – SAHA) nadnerczy i łysienie związane z hiperandrogenizmem nadnerczy leczymy poprzez supresję kory nadnerczy i stosowaniem antyandrogenów. Stosowanie preparatów hormonalnych, wiąże się z wieloma powikłaniami, często trudno akceptowalnymi przez pacjentki. Suplementacja odpowiednich makro- i mikro- elementów często łagodzi negatywne skutki terapii i przyspiesza uzyskanie odpowiednich rezultatów.
Łysienie pomenopauzalne
Łysienie pomenopauzalne u kobiet poprawia się po podaniu finasterydu lub dutastesterydu. Należy również zauważyć, że większość pacjentek z łysieniem androgenowym nie wykazuje zaburzeń endokrynologicznych i nie wymaga stosowania terapii hormonalnych.
W takim przypadku włączenie suplementacji bywa jedyną bezpieczną opcją terapeutyczną przynoszącą zadowalające korzyści dla pacjentki.
Choroby tarczycy
Wypadanie włosów również bywa powiązane z chorobami tarczycy zarówno z niedoczynnością jak i nadczynnością. W niedoczynności zaczyna ujawniać się dopiero kilka miesięcy po wystąpieniu choroby, co wynika z cyklu wzrostu mieszków włosowych. Wypadanie włosów może następować po wdrążeniu farmakoterapii, która może być traktowana jako czynnik powodujący wypadanie włosów. Pacjent widzący takie skutki, może przerwać terapie i przez to pogłębić chorobę podstawną. Zapobiegając takiemu rozwojowi sytuacji należy już od samego początku leczenia chorób tarczycy, należy włączyć preparaty suplementacyjne bogate w odpowiednie witaminy i minerały oraz by uzyskać możliwie szybko wymagane efekty terapeutyczne. W innym mechanizmie lekki przeciwtarczycowe, te stosowane w leczeniu zaawansowanego raka tarczycy i leczenie radiojodem, mogą powodować rozsiane wypadanie włosów. W takim przypadku warto włączyć do terapii preparaty wieloskładnikowe, dający szeroki wachlarz ochrony i skuteczności. Jednak przy stosowaniu suplementacji należy zachować ostrożność. Nagminna suplementacja witaminy B7( biotyna) może prowadzić do odchyleń w wynikach badań laboratoryjnych choroby Gravesa-Basedova, a nawet markerów zawału mięśnia sercowego. Czynniki takie jak: choroby przewodu pokarmowego, leki z izotretynoiną, niektóre antybiotyki, kwa liponowy, leki przeciwpadaczkowe prowadzą do niedoboru biotyny.
W takim wypadku zaleca się spożywanie produktów, które ją zawierają np. orzechy, rośliny strączkowe, ryż, produkty pełnoziarniste, żółtko jajka.