Stulejka – co to jest?
Stulejka to termin medyczny, który może wywoływać wiele pytań i wątpliwości. W naszym artykule wyjaśniamy, na czym polega ten stan, charakteryzujący się problemami z odsłonięciem żołędzi prącia. Zrozumienie, czym dokładnie jest stulejka, jest kluczowe dla rozpoznania i świadomego podejścia do własnego zdrowia.
Definicja stulejki
Stulejka całkowita to stan, w którym zwężenie napletka uniemożliwia całkowicie jego zsuniecie, zaś stulejka częściowa pozwala w utrudniony sposób zsunąć napletek lub tylko jego część. Schorzenie to może dotyczyć małych chłopców, jak i dorosłych mężczyzn.
Stulejka fizjologiczna vs patologiczna
Stulejka fizjologiczna występuje u małych chłopców, jest procesem przejściowym i zanika samoistnie około 3 roku życia. W niektórych przypadkach stulejka fizjologiczna może przejść w postać przetrwałą nazywaną stulejką patologiczną, która może prowadzić do problemów z zachowaniem odpowiedniej higieny, zalegania, tzw. mastki czyli wydzieliny gromadzącej się w okolicy szyjki żołędzi. Mastka jest mieszaniną flory bakteryjnej oraz komórek nabłonka. W sytuacji występowania stulejki zalegająca wydzielina będzie powodowała namnażanie się bakterii oraz pojawienie się stanów zapalnych. Stulejka przetrwała może w starszym wieku u chłopca prowadzić do problemów emocjonalnych oraz problemów związanych z rozpoczęciem życia seksualnego.
Przyczyny stulejki
Stulejka może występować jako wada rozwojowa, która istnieje od urodzenia i nie mamy na nią wpływu. Taką sytuację obserwujemy najczęściej u małych chłopców. Stulejka, która występuje od urodzenia, może przejść w formę stulejki przetrwałej.
Stulejce przetrwałej mogą towarzyszyć częste nawracające stany zapalne oraz urazy mechaniczne, które (w szczególności jeżeli są bagatelizowane) prowadzą do pęknięć, następnie zwłóknień, a w konsekwencji do występowanie blizn. U dorosłych mężczyzn częstą przyczyną nabytego zwężenia napletka jest cukrzyca, liszaj twardzinowy czy też niewłaściwa higiena osobista.
Objawy stulejki
Znaczne zwężenie napletka penisa, które powoduje ból podczas próby jego zsunięcia przy stosunku płciowym czy próbie umycia penisa. Zwężeniu napletka towarzyszy zaleganie łoju, moczu, nasienia oraz złuszczonych komórek nabłonka, które wywołują stany zapalne, nieprzyjemny zapach oraz obrzęk. Jeśli pacjent próbuje w sposób siłowy zsunąć napletek, dochodzi do pojawienia się pęknięć, które w konsekwencji jeszcze bardziej utrudniają ruchomość napletka. Zwężenie otworu napletka może prowadzić do trudności w oddawaniu moczu, a nawet całkowitego zatrzymania moczu.
Utrudnione odprowadzenie napletka poza żołądź jest zjawiskiem normalnym u małych chłopców. Dopiero pod koniec 2 roku życia napletek zostaje oddzielony od żołędzi i można go przesuwać. Mamy tu do czynienia z fizjologiczną stulejką, która ustępuje samoistnie podczas procesu wzrostu żołędzi. Jeśli podczas odciągania napletka w kierunku rowka zażołędnego pojawia biały pierścień na napletku, możemy mieć do czynienia ze stulejką.
Leczenie stulejki
U pacjentów pediatrycznych, tzn. do 3 roku życia, stulejka zazwyczaj zanika samoistnie. Jeśli problem nie rozwiąże się wraz z rozwojem chłopca lekarz może zadecydować na zastosowanie maści zawierającej preparaty sterydowe, głównie glikokortykosteroidy, np. hydrokortyzon. Maść stosuje się przez okres kilku tygodni, leczenie stulejki jest wysoce efektywne, jego skuteczność sięga 90%. Terapia jest bezpieczna, glikokortykosteroidy nie zagrażają czynności narządów nadnerczy, przysadki czy podwzgórza.
Najskuteczniejszą metodą leczenia stulejki jest operacja stulejki, która u dorosłych przeprowadza się w znieczuleniu miejscowym, zaś u małych dzieci w znieczuleniu ogólnym. Zabieg można wykonać dwiema metodami. Jedną z nich jest obrzezanie drugą plastyka napletka czyli poszerzenia jego ujścia.
Operacja stulejki – zabiegi chirurgiczne
Operacja stulejki może być przeprowadzana poprzez dwie różne techniki: plastykę napletka lub obrzezanie. Wybór między tymi dwoma metodami zależy od indywidualnych preferencji pacjenta oraz zaleceń lekarza. Każda z technik ma swoje zalety i może być bardziej odpowiednia w zależności od konkretnego przypadku. Przed podjęciem decyzji o operacji, warto skonsultować się z doświadczonym chirurgiem, który może zaproponować najbardziej odpowiednią metodę leczenia stulejki. Zabiegi te są przeprowadzane w znieczuleniu miejscowym lub ogólnym, a czas rekonwalescencji może się różnić w zależności od wybranej metody oraz indywidualnych warunków pacjenta.
Plastyka napletka
Operacja stulejki polega na wykonaniu nacięcia wzdłuż napletka prącia, a następnie odpowiednim jego zszyciu, co prowadzi do rozszerzenia jego ujścia. Po zabiegu penis wygląda bardzo naturalnie, napletek jest zachowany, a blizny są ukryte.
Przebieg procedury
Plastyka napletka przeprowadzana jest w znieczuleniu miejscowym, trwa około 20-30 minut. Plastykę napletka przeprowadza się jednak tylko u pacjentów, u których stulejka jest niewielka (na przykład – kiedy stulejka pozwala na całkowite odsłonięcie napletka w stanie spoczynku i wzwodu, tyle że w drugim przypadku odwiedzenie skóry powoduje nieprzyjemny ucisk).
Zalecenia po zabiegu
W okresie 7 dni po zabiegu pacjent powinien utrzymywać odpowiednią higienę narządów płciowych, co ma bardzo istotny wpływ na proces gojenia oraz zapobiega rozwojowi infekcji bakteryjnych operowanej okolicy.. Zaleca się, aby po każdorazowym oddaniu moczu, pacjent stosował preparat odkażający Octenisept, który może być stosowany na rany oraz błony śluzowe.
Dodatkowo lekarz przepisuje do codziennego użytku w okresie pozabiegowym maść z antybiotykiem – detreomycyną czy neomycyną. Odpowiednio dobrana bielizna z naturalnych materiałów zapobiega poceniu się okolic krocza, a tym samym zmniejsza ryzyko powstania stanu zapalnego. Zaleca się również po zabiegu plastyki napletka regularną zmianę opatrunków, w celu utrzymania operowanego napletka w szczególnej czystości, zapobiegając tym samym rozwojowi infekcji.
Zalecenia po zabiegu plastyki napletka obejmują również abstynencję seksualną przez okres około 4-6 tygodni. Zachowanie abstynencji ma ważne znaczenie dla ostatecznego efektu estetycznego penisa. Powstałe mikrourazy podczas stosunku płciowego mogą wpłynąć na rozejście się tkanek operowanej okolicy, pojawienie się bliznowaceń a w konsekwencji brak satysfakcji pacjenta.
Obrzezanie
Obrzezanie polega na usunięciu całego lub części napletka. Lekarze wykonujący zabiegi stosują zarówno jedną lub drugą metodę operacyjną. Zabieg całkowitego obrzezania polega na usunięciu napletka i całkowitym wycięciu jego blaszki wewnętrznej. Druga metoda obrzezania polega na pozostawieniu paska o szerokości 2-3 mm blaszki wewnętrznej napletka. Obie metody obrzezania mają swoich zwolenników. Zabieg obrzezania jest małoinwazyjny, bezpieczny, dzięki zamykaniu naczyń podczas procedury, praktycznie bezkrwawy. 
Metoda częściowego obrzezania napletka u niektórych pacjentów może skutkować nawrotami, szczególnie u pacjentów z wtórną stulejką oraz schorzeniem typu liszaj twardzinowy.
Obrzezanie w znieczuleniu miejscowym polega na ostrzyknięciu miejsca operowanego, czyli podaniu zastrzyku z 1% Lignocainą w skórę oraz tkankę podskórną. W znieczuleniu miejscowym można bezboleśnie wykonać cały zabieg obrzezania. U małych dzieci lub osób niewspółpracujących z lekarzem zabieg można wykonać w znieczuleniu ogólnym. Po podaniu znieczulenia wykonujący zabieg operator resekuje napletek, zakłada rozpuszczalne szwy a na zakończenie zabiegu jałowy opatrunek. Zabieg obrzezania trwa około 30 minut, pacjent bezpośrednio po zabiegu wraca do domu.
Obrzezanie – historia i kontekst
Obrzezanie u mężczyzn to najczęstszy zabieg chirurgiczny na świecie. Według Światowej Organizacji Zdrowia, na świecie jest około 30% obrzezanych mężczyzn. Procedura ta może być wykonana w celach leczniczych bądź też z powodów społecznych (szczególnie religijnych) czy profilaktycznych. Obrzezanie jest powszechnie praktykowane wśród wyznawców Islamu i Judaizmu. Stanowi integralną część kultury afrykańskiej, tureckiej oraz koreańskiej. Praktykuje się tam obrzezanie ze względów społecznych – w celu upodobnienia do pozostałych członków rodziny czy społeczeństwa oraz z powodu przekonania co do lepszej higieny prącia po zabiegu.
Wskazania i przeciwwskazania do zabiegu
Obrzezanie ze wskazań medycznych wykonywane jest przypadku:
- Stulejki. Zwężenie napletka penisa, uniemożliwiające jego zsuniecie poza żołądź. Znaczne zwężenie napletka penisa powoduje ból podczas próby jego zsunięcia przy stosunku płciowym czy próbie umycia penisa. Zwężeniu napletka towarzyszy zaleganie łoju, moczu, nasienia oraz złuszczonych komórek nabłonka, które wywołują stany zapalne, nieprzyjemny zapach oraz obrzęk. Jeśli pacjent próbuje w sposób siłowy zsunąć napletek, dochodzi do pojawienia się pęknięć, które w konsekwencji jeszcze bardziej utrudniają ruchomość napletka. Zwężenie otworu napletka może prowadzić do trudności w oddawaniu moczu, a nawet całkowitego zatrzymania moczu.
- Zapalenia żołędzi oraz napletka. Zapalenie żołędzi i napletka najczęściej zdarza się u mężczyzn, którzy niewystarczająco dbają o higienę i w czasie kąpieli nie usuwają mastki spod napletka. Bezpośrednią przyczyną zapalenia żołędzi są bakterie, grzyby i wirusy. Nawracające zapalenie napletka okolicy prowadzi do powstania blizn, które zwężają napletek oraz stulejki. Stulejka natomiast jest wskazaniem do wykonania obrzezania. Objawami zapalenia napletka oraz żołędzi są: ból i obrzęk żołędzi, zaczerwienienie prącia – widoczny jest rumień tej okolicy, gromadzenie się ropnej wydzieliny w okolicy rowka zażołędnego, silne swędzenie i pieczenie penisa, pojawienie się białych lub czerwonych plamek na prąciu i na wewnętrznej stronie napletka, koniec napletka może być lekko powiększony, obrzęknięty i tkliwy, dyskomfort w czasie oddawania moczu, zaczerwienienie ujścia cewki moczowej, pieczenie i ból podczas stosunku. Zmiany na penisie leczy się poprzez stosowanie zabiegów higienicznych – przemywanie prącia wodą z mydłem, wykonywanie okładów z Rivanolu, w przypadku infekcji grzybiczych stosuje się maść na zapalenie napletka zawierającą klotrimazol. Stosuje się także antybiotyki.
- Nawracających infekcji dróg moczowych. Ryzyko zapalenia pęcherza u mężczyzn zwiększają wszystkie czynniki utrudniające naturalny odpływ moczu, np. przerost prostaty, kamica moczowa, nieprawidłowości anatomiczne takie jak np. nietypowo wąska cewka moczowa. Zapalenie dróg moczowych u mężczyzn może mieć różny obraz kliniczny, zwykle jednak występują takie objawy, jak: ból, pieczenie lub szczypanie podczas oddawania moczu, częste i silne parcie na pęcherz, uczucie niepełnego oddania moczu, nieprzyjemne wrażenie „nie do końca” pustego pęcherza, częste oddawanie moczu u mężczyzn, czyli częstomocz, gorączka, krew w moczu. Leczenie obejmuje odpowiednią higienę osobistą, podanie antybiotyków zwykle z grupy chinologów. Lekarz może zlecić posiew moczu, aby precyzyjnie dobrać leczenie nawracających infekcji dróg moczowych.
- Podejrzeniu zmian nowotworowych napletka, Wśród objawów raka prącia wymieniamy obecność brodawek, guzków, a niekiedy wyciek z penisa. Nowotwór występuje zazwyczaj u mężczyzn około 60 roku życia, chociaż może występować u młodszych mężczyzn. Rak prącia może przybierać formę guzka kalafiorowatego, owrzodzenia, nacieku, brodawki, guzków czy stwardnień i zmian endofitycznych (ubytek tkanki). Proces chorobowy zaczyna się na żołędzi lub blaszce wewnętrznej napletka. Najczęściej nowotwór prącia jest niebolesny, nie powoduje zaburzeń w oddawaniu moczu natomiast może naciekać ciała jamiste prącia i ciało gąbczaste cewki. Diagnoza stawiana jest w oparciu o wyniki badań biopsji guza, z pobranego wcześniej wycinka. Materiał do badania pobiera się w warunkach ambulatoryjnych, w znieczuleniu miejscowym. Najlepszym sposobem w zapobieganiu nowotworowi prącia jest zachowanie czystości przez codzienną toaletę, a także zasięgnięcie porady urologa w razie stwierdzenia stulejki.
- Załupka, który występuje w sytuacji, gdy nie jest możliwe sprowadzenie odprowadzonego napletka na żołądź. Załupek może pojawić się tylko u nieobrzezanych mężczyzn, którzy przez dłuższy czas mieli odprowadzony napletek. Pacjenci z załupkiem często podają, że mieli problemy z odprowadzaniem napletka podczas wzwodu co często powiązane jest ze współistniejącym pozapalnym zbliznowaceniem skóry napletka. Przedłużające się w czasie odprowadzenie napletka, może doprowadzić do jego obrzęku i przekrwienia.
Przeciwwskazaniami do zabiegu obrzezania są:
- Spodziectwo czyli wrodzona wada polegająca na lokalizacji ujścia cewki moczowej na brzusznej stronie prącia. Wada ta wymaga leczenia chirurgicznego. W przypadku braku odpowiedniej diagnostyki i leczenia może prowadzić do zaburzenia rozwoju narządów płciowych.
- Amoniakalne zapalenie skóry nazywane również pieluszkowym zapaleniem skóry, polegające na występowaniu takich objawów jak: zaczerwienienie skóry okolic narządów płciowych, bolesność, nadżerki, odparzenia. Przyczyną pieluszkowego zapalenia skóry jest zbyt rzadkie przewijanie dziecka, niedokładne mycie okolic narządów płciowych, niedokładne zabezpieczenie olejkiem, czy pudrem. Kolejną przyczyną mogą być częste biegunki zawierające substancje drażniące, które odpowiadają za powstawanie podrażnień. Leczeniem amoniakalnego zapalenia skóry jest odpowiednia higiena dziecka.
- Chowające się prącie czyli cofanie się penisa w stanie spoczynku w głąb ciała. Wynika ze skurczów mięśni trzonu penisa oraz moszny, ale nie przeszkadza mężczyźnie w normalnym funkcjonowaniu (w tym we współżyciu). Przeprowadzenie obrzezania przy tym schorzeniu doprowadziłoby do schowania się prącia do otaczającej go tkanki tłuszczowej. Usunięcie napletka może również uniemożliwić użycie uszypułowanego płata napletka do zabiegu korekty chowającego się prącia.
Zalecenia po zabiegu
W okresie 7-10 dni po zabiegu pacjent powinien utrzymywać odpowiednią higienę narządów płciowych, co ma bardzo istotny wpływ na proces gojenia oraz zapobiega rozwojowi infekcji bakteryjnych operowanej okolicy. Zaleca się, aby po każdorazowym oddaniu moczu, pacjent stosował preparat odkażający Octenisept, który może być stosowany na rany oraz błony śluzowe. Dodatkowo lekarz przepisuje do codziennego użytku w okresie pozabiegowym maść z antybiotykiem – detreomycyną czy neomycyną. Odpowiednio dobrana bielizna z naturalnych materiałów zapobiega poceniu się okolic krocza, a tym samym zmniejsza ryzyko powstania stanu zapalnego.
Zaleca się również po zabiegu obrzezania regularną zmianę opatrunków, w celu utrzymania operowanego napletka w szczególnej czystości, zapobiegając tym samym rozwojowi infekcji. Zalecenia po zabiegu obrzezania obejmują również abstynencję seksualną przez okres około 4 tygodni. Zachowanie abstynencji ma ważne znaczenie dla ostatecznego efektu estetycznego penisa. Powstałe mikrourazy podczas stosunku płciowego mogą wpłynąć na rozejście się tkanek operowanej okolicy, pojawienie się bliznowaceń a w konsekwencji brak satysfakcji pacjenta.
Konsekwencje nieleczonej stulejki
Pacjenci często zadają pytanie, co może się zdarzyć jeśli nie będę leczył stulejki? Skutki nieleczonej stulejki to częste stany zapalne, które mogą odpowiadać za nawracające zakażenia dróg moczowych, a w konsekwencji nawet uszkodzenie nerek. Stany zapalne mogą również prowadzić do niepłodności u mężczyzn. Stosunki płciowe u pacjentów ze zwężonym napletkiem są niebezpieczne dla kobiet ponieważ mogą występować u nich nawracające stany zapalne dróg moczowych oraz narządów płciowych. Podejrzewa się, iż mogą mieć wpływ na nowotwory szyjki macicy u kobiet.
Cennik zabiegu usunięcia stulejki
| Opis | Cena |
|---|---|
| Kwalifikacja do zabiegu | 200 zł |
| Chirurgiczne leczenie stulejki (znieczulenie miejscowe) |
1900 zł |
| Chirurgiczne leczenie stulejki (znieczulenie ogólne) |
od 3200 zł |
Najczęściej zadawane pytania – zabieg stulejki
Konsultacja z lekarzem
Dr Michał Kaliszewski
Kształcił się na Gdańskim Uniwersytecie Medycznym na Wydziale Lekarskim. Jest członkiem Polskiego Towarzystwa Chirurgicznego, pracuje na Oddziale Chirurgii Szpitala im. Świetego Wincentego a Paulo w Gdyni, gdzie rozwija swoje umiejętności, przeprowadzając zabiegi chirurgiczne. W przeszłości związany z oddziałem Urologicznym Szpitala.
Czynny udział w szkoleniach i sympozjach pozwala mu na stały rozwój wiedzy, dostęp do najnowszych doniesień, metod.
W Derm-Estetyce wykonuje zabiegi związane z chirurgią ogólną, chirurgią plastyczną, kładzie bardzo duży nacisk na walor estetyczny.
